Ο Δρ. Γεώργιος Γεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό της Κύπρου. Το 2002 αποφοίτησε από το Λανίτειο Λύκειο Α΄ και, μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, έγινε δεκτός στην Ιατρική Σχολή του University of Debrecen στην Ουγγαρία. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του εντός του προβλεπόμενου χρονικού διαστήματος, διακρινόμενος για την ακαδημαϊκή του επίδοση, και το 2010 απέκτησε το πτυχίο της Ιατρικής (Doctor of Medicine).
Μετά την ολοκλήρωση των ιατρικών του σπουδών, ο Δρ. Γεωργίου μετέβη στη Γερμανία, όπου ξεκίνησε την ειδίκευσή του στη Γενική Χειρουργική. Αρχικά εργάστηκε στην Κλινική Γενικής και Γαστρεντερικής Χειρουργικής του Brüderkrankenhaus St. Josef στο Πάντερμπορν και στη συνέχεια στην Κλινική Θωρακοχειρουργικής, Γενικής και Γαστρεντερικής Χειρουργικής του Städtisches Klinikum στο Ζόλινγκεν. Το 2018, κατόπιν επιτυχούς συμμετοχής στις επίσημες εξετάσεις ειδικότητας, του απονεμήθηκε από τον Ιατρικό Σύλλογο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Ärztekammer Nordrhein–Westfalen) ο τίτλος του ειδικού ιατρού στη Γενική Χειρουργική.
Ακολούθως, ανέλαβε καθήκοντα Επιμελητή Α΄ στην Κλινική Γενικής, Γαστρεντερικής και Ογκολογικής Χειρουργικής του Sana Krankenhaus Gerresheim στο Ντίσελντορφ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στον τομέα της Πρωκτολογίας, με έμφαση στη διάγνωση και χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων του πρωκτού. Ως επιστέγασμα της εξειδίκευσής του, το 2021 του απονεμήθηκε ο αντίστοιχος τίτλος ιατρικής ειδικότητας από τον ίδιο Ιατρικό Σύλλογο. Παράλληλα, διετέλεσε εκπαιδευτής χειρουργός, συμβάλλοντας ενεργά στην εκπαίδευση των ειδικευόμενων ιατρών της κλινικής.
Λίγο πριν το τέλος του 2022, ο Δρ. Γεωργίου επέστρεψε στην γενέτειρά του και από τις αρχές του 2023 διατηρεί το δικό του ιατρείο στη Λεμεσό. Από τον Οκτώβριο του ίδιου έτους είναι εξωτερικός συνεργάτης της Πολυκλινικής Υγείας, όπου πραγματοποιεί σημαντικό αριθμό λαπαροσκοπικών και πρωκτολογικών επεμβάσεων, εφαρμόζοντας τις πλέον σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές.
Κατά τη διάρκεια της δωδεκαετούς εκπαίδευσης και εργασιακής του εμπειρίας στη Γερμανία, ο Δρ. Γεωργίου εξειδικεύτηκε στις πιο σύγχρονες και προηγμένες μεθόδους αντιμετώπισης παθήσεων στον τομέα του, όπως η λαπαροσκοπική (ελάχιστα επεμβατική) χειρουργική. Έχει διενεργήσει πολυάριθμες επεμβάσεις, τόσο ανοικτές όσο και λαπαροσκοπικές, σε ασθενείς με καρκίνο ή άλλες παθήσεις του παχέος και λεπτού εντέρου καθώς και σε ασθενείς με πρωκτολογικές παθήσεις και νοσήματα από το συνολικό φάσμα της γενικής χειρουργικής, όπως κήλες του κοιλιακού τοιχώματος και παθήσεις της χοληδόχου κύστης.
Ο Δρ. Γεωργίου έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα χειρουργικά και πρωκτολογικά συνέδρια στη Γερμανία και διεθνώς, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις και τις πρακτικές του δεξιότητες. Κατέχει εγκεκριμένη πιστοποίηση για την πραγματοποίηση υπερηχογραφήματος σε τμήματα του κορμού, θώρακα και κοιλιακής χώρας από τη Γερμανική Εταιρεία Υπερήχων (DEGUM – Deutsche Gesellschaft für Ultraschall in der Medizin), καθώς και πιστοποίηση ιατρού επειγόντων περιστατικών (Fachkunde Rettungsdienst) από τον Ιατρικό Σύλλογο της Δυτικής Βεστφαλίας-Λίπε (Ärztekammer Westfalen–Lippe).
Ο Δρ. Γεωργίου είναι μέλος του Ιατρικού Συλλόγου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Ärztekammer Nordrhein–Westfalen), του Συλλόγου Γερμανικής Χειρουργικής (Berufsverband der Deutschen Chirurgie), του Κυπριακού Ιατρικού Συλλόγου, της Ελληνικής Εταιρείας Κολοπρωκτολογίας, καθώς και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κήλης (European Hernia Society).
Οι αιμορροΐδες αποτελούν σημαντικό ανατομικό στοιχείο της περιοχής του πρωκτού. Πρόκειται για αγγειακούς σχηματισμούς, που περιέχουν αρτηρίες και φλέβες και συμβάλλουν στην εγκράτεια των αερίων και κοπράνων. Τα συχνότερα συμπτώματα της αιμορροϊδοπάθειας είναι η ανώδυνη αιμορραγία κατά τη διάρκεια της αφόδευσης, κνησμός ή ερεθισμός στην περιοχή του πρωκτού, δυσφορία και σε προχωρημένο στάδιο ακόμη και πρόπτωση των αιμορροΐδων έξω από τον πρωκτό. Οι αιμορροΐδες σπάνια προκαλούν πόνο.
Ανάλογα με τα συμπτώματα και τον βαθμό αιμορροϊδοπάθειας η θεραπεία των αιμορροΐδων μπορεί να είναι συντηρητική (φαρμακευτική) ή χειρουργική.Οι πιθανές χειρουργικές θεραπείες είναι η τοποθέτηση ελαστικών δακτυλίων (περίδεση αιμορροΐδων – Rubber Band Ligation), αιμορροϊδοπλαστική με χρήση Laser, απολίνωση των αιμορροΐδων με τη χρήση υπερήχων Doppler (HAL-RAR) και η κλασσική αιμορροϊδεκτομή με ψαλίδι υπερήχων (μέθοδος Milligan–Morgan).
Η πρωκτική ραγάδα είναι μια επιμήκη πληγή στον βλεννογόνο του πρωκτικού σωλήνα. Η ραγάδα συνοδεύεται συνήθως από ισχυρό πόνο κατά την αφόδευση, που πολλές φορές περιγράφεται σαν «κάψιμο». Ο πόνος αυτός μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά μέχρι και αρκετές ώρες μετά από την κένωση. Συχνά παρατηρείτε και αιμορραγία κατά την αφόδευση. Ο πόνος και το αίμα κατά την κένωση συχνά ερμηνεύονται λανθασμένα ως αιμορροΐδoπάθεια. Επιπλέον μπορεί να συνυπάρξει ένα αίσθημα «σφιξίματος» στην περιοχή του πρωκτού το οποίο οφείλεται σε σπασμό του σφιγκτηριακού μηχανισμού του πρωκτού.
Η θεραπεία της πρωκτικής ραγάδας μπορεί να είναι συντηρητική (φαρμακευτική) ή χειρουργική. Οι πιθανές χειρουργικές θεραπείες είναι η έγχυση Βοτουλινικής τοξίνης Α, του γνωστού Botox, στον πρωκτικό σφιγκτήρα, η θεραπεία με Laser και ο προωθητικός κρημνός.
Το πρωκτικό απόστημα είναι μία συλλογή πύου που σχηματίζεται κοντά στον πρωκτό ή μέσα στον σφιγκτηριακό μηχανισμό ως αποτέλεσμα μόλυνσης. Συνήθως προκαλεί μια επώδυνη διόγκωση στην περιοχή πέριξ του πρωκτού, με το δέρμα να είναι σκληρό, ερυθρό και θερμό. Σπανιότερα μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό ή να παρατηρείται εκροή πυώδους υγρού από τον πρωκτό.
Η θεραπεία περιλαμβάνει αποκλειστικά τη χειρουργική παροχέτευση του αποστήματος.
Το πρωκτικό συρίγγιο είναι ένα παθολογικό κανάλι που αναπτύσσεται μεταξύ του πρωκτικού σωλήνα και του δέρματος γύρω από την περιοχή του πρωκτού. Συνήθως προκύπτει ως αποτέλεσμα ενός αποστήματος που έχει σχηματιστεί στην περιοχή του πρωκτού. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστεί στα πλαίσια μιας φλεγμονώδους πάθησης όπως η νόσος του Crohn. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται δυσφορία στην πρωκτική περιοχή, εκροή δύσοσμου οροαιματηρού ή και κοπρανώδες υγρού, από το εξωτερικό δερματικό στόμιο του συριγγίου, κνησμός και ερεθισμός στην πρωκτική περιοχή.
Η θεραπεία περιλαμβάνει αποκλειστικά τη χειρουργική αντιμετώπιση του πρωκτικού συριγγίου. Οι επικρατέστερες επεμβατικές μέθοδοι που εφαρμόζονται είναι θεραπεία με σετόν (Seton), Ligation of Intersphincteric Fistula Tract (LIFT), Video-Assisted Anal Fistula Treatment (VAAFT) και συριγγεκτομή.
Τα οξυτενή κονδυλώματα αποτελούν το συχνότερο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και προκαλούνται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Εντοπίζονται στην περιπρωκτική περιοχή και μέσα στον πρωκτό, σαν μικρές δερματικές θηλωματώδεις προεξοχές ή ομάδες οζιδίων διαφόρων μεγεθών και σχημάτων. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι φαγούρα και αίσθηση καψίματος στην πρωκτική περιοχή, ενώ κάποιες φορές μπορεί να αιμορραγήσουν. Αν τα κονδυλώματα δεν αντιμετωπιστούν, τότε μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται με κίνδυνο να καλύψουν μεγάλες περιοχές προκαλώντας επικίνδυνες δερματικές βλάβες ακόμη και καρκίνο.
Οι πιθανές θεραπείες για τα κονδυλώματα είναι η χειρουργική αφαίρεση ή η καταστροφή τους με την χρήση Laser.
Διάφορες δερματολογικές καταστάσεις μπορεί να επηρεάσουν την περιοχή γύρω από τον πρωκτό, προκαλώντας συμπτώματα όπως κνησμό, ερυθρότητα, πόνο και δυσφορία. Αυτές οι καταστάσεις μπορεί να προκληθούν από λοιμώξεις (βακτηριακές, ιογενείς, μυκητιασικές ή παρασιτικές), ερεθιστικούς παράγοντες όπως χημικές ουσίες και διάρροια, ή υποκείμενες δερματοπάθειες όπως ψωρίαση, ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα), αλλεργική ή ερεθιστική δερματίτιδα, σκληρυντικός λειχήνας (Lichen sclerosus) ή ομαλός λειχήνας (Lichen planus). Επιπλέον, πρωκτολογικές παθήσεις, όπως αιμορροϊδοπάθεια, ραγάδα και συρίγγιο, μπορούν επίσης να επιφέρουν δερματικές αλλαγές σε αυτή την περιοχή.
Η σωστή διάγνωση και η εξατομικευμένη θεραπεία είναι κρίσιμες για την αποτελεσματική διαχείριση αυτών των καταστάσεων και την ανακούφιση των ενοχλήσεων.
Η περιπρωκτική φλεβική θρόμβωση αποτελεί μια επώδυνη κατάσταση στην οποία σχηματίζεται θρόμβος αίματος στις φλέβες γύρω από τον πρωκτό. Χαρακτηρίζεται από ξαφνικό και έντονο πόνο, που ενίοτε επιδεινώνεται κατά την καθιστή θέση, το περπάτημα ή τις κενώσεις, ενώ συχνά συνοδεύεται από την παρουσία ενός εξογκώματος στην περιοχή του πρωκτού. Η κατάσταση συνήθως προκαλείται από αυξημένη πίεση στις φλέβες της περιοχής, εξαιτίας έντασης κατά την κένωση, παρατεταμένης καθιστικής θέσης ή άλλων παραγόντων που αυξάνουν την πίεση, όπως η άρση βαρών και η εγκυμοσύνη.
Οι περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με συντηρητική θεραπεία. Ωστόσο, αν ο πόνος γίνει ιδιαίτερα δυνατός ή επιμένει, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του θρόμβου ή της επηρεασμένης φλέβας, προσφέροντας άμεσα ανακούφιση.
Ο καρκίνος του πρωκτού είναι σχετικά σπάνιος, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 1-2% όλων των καρκίνων του πεπτικού συστήματος. Τα περισσότερα περιστατικά σχετίζονται με λοίμωξη από τον ιό HPV.
Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο και τη θέση του καρκίνου και μπορεί να περιλαμβάνει ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία και χειρουργική επέμβαση.
H χειρουργική επέμβαση συνήθως συνιστάται όταν οι αιμορροΐδες προκαλούν έντονα, επίμονα συμπτώματα που δεν ανταποκρίνονται στις συντηρητικές θεραπείες, όπως αλοιφές, υπόθετα και αλλαγές στη διατροφή. Είναι αναγκαία σε περιπτώσεις σοβαρής αιμορραγίας, πρόπτωσης, θρόμβωσης ή όταν επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Η επανεμφάνιση των αιμορροΐδων είναι πιθανή, ειδικά αν δεν ακολουθούνται οι κατάλληλες συνήθειες.
Η καθημερινή κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες, η επαρκής ενυδάτωση, η αποφυγή καταπόνησης κατά τη διάρκεια της αφόδευσης, ο περιορισμός του χρόνου που περνάμε στην τουαλέτα και η τακτική άσκηση είναι βασικές συνήθειες που μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης ή επανεμφάνισης των αιμορροΐδων.
Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται όταν η ραγάδα πρωκτού δεν επουλώνεται με συντηρητική θεραπεία, όπως αλλαγές στη διατροφή, χρήση μαλακτικών κοπράνων και τοπικών αλοιφών.
Η διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο εξαρτάται από το είδος της επέμβασης και την γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορούν να πάρουν εξιτήριο την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Ωστόσο, πιο πολύπλοκες επεμβάσεις ενδέχεται να απαιτούν μεγαλύτερη παραμονή για συνεχή παρακολούθηση και σωστή ανάρρωση.
Η κύστη κόκκυγος είναι ένας μη φυσιολογικός θύλακας στον υποδόριο χώρο στην περιοχή του κόκκυγα (κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης). Συνήθως προκαλείται από τρίχες που εισχωρούν στο δέρμα, δημιουργώντας μια τοπική φλεγμονή. Συχνά προκαλεί συμπτώματα όπως πόνο, ερυθρότητα, πρήξιμο στην περιοχή, ακόμη και εκροή υγρού ή πύου.
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει συντηρητικά μέτρα, όπως αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αντιβίωση καθώς και παροχέτευση του αποστήματος υπό τοπική αναισθησία. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ή περιπτώσεις υποτροπής συνιστάται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση της κύστης. Οι πιθανές χειρουργικές θεραπείες είναι η κλασσική χειρουργική αφαίρεση («ανοιχτή εκτομή»), θεραπεία με Laser και η αφαίρεση της κύστης με αποκατάσταση με δερματικό κρημνό (μέθοδος Καρυδάκη ή Cleft-Lift)
Η κοιλιοκήλη εκδηλώνεται ως προεξοχή που εμφανίζεται στο κοιλιακό τοίχωμα κάτω από το δέρμα. Πρόκειται για την προβολή εσωτερικών οργάνων ή λίπους μέσω ενός αδύναμου σημείου ή ανοίγματος στους μυς του κοιλιακού τοιχώματος. Μπορεί να εμφανίσει πόνο ή δυσφορία, ειδικά κατά τη διάρκεια φυσικής δραστηριότητας ή άρσης βάρους. Η κοιλιοκήλη μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα, αύξηση βάρους, εγκυμοσύνη, ανύψωση βαριών αντικειμένων ή χρόνιος βήχας. Τα πιο συνηθισμένα είδη κοιλιοκήλης είναι η βουβωνοκήλη, η ομφαλοκήλη, η επιγαστρική κήλη και η μετεγχειρητική κήλη. Στα πιο σπάνια είδη ανήκουν η μηροκήλη, η παραστομιακή κήλη και η σπιγγέλειος κήλη (κήλη Spiegel). Η διάγνωση μιας κοιλιοκήλης γίνεται συνήθως με κλινική εξέταση και μπορεί να επιβεβαιωθεί με απεικονιστικές εξετάσεις όπως υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία.
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει παρακολούθηση για μικρές, ασυμπτωματικές κήλες ή χειρουργική αποκατάσταση για μεγαλύτερες ή συμπτωματικές κήλες. Οι επεμβατικές μέθοδοι που εφαρμόζονται είναι κατά προτίμηση η λαπαροσκοπική αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος για την ενίσχυση του αδύναμου σημείου του κοιλιακού τοιχώματος. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις όπου αυτή δεν είναι εφικτή τότε η αποκατάσταση γίνεται ανοικτά, πάλι όμως με τοποθέτηση πλέγματος.
Η χολολιθίαση είναι μια συχνή πάθηση του χοληφόρου συστήματος που χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό λίθων (πέτρες) στη χοληδόχο κύστη. Στις κυριότερες αιτίες συμπεριλαμβάνονται η ανισορροπία στη σύσταση της χολής, γενετικοί παράγοντες, παχυσαρκία, ραγδαία απώλεια βάρους, εγκυμοσύνη και ηλικία (συχνότερη σε μεγαλύτερες ηλικίες ). Τα συχνότερα συμπτώματα είναι πόνος στην άνω δεξιά πλευρά της κοιλιάς, ο οποίος μπορεί να χτυπά στην πλάτη, ναυτία και έμετος. Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση και υπερηχογράφημα κοιλίας. Σοβαρές επιπλοκές τις χολολιθίασης είναι η χολοκυστίτιδα (φλεγμονή της χοληδόχου κύστης), η απόφραξη των χοληφόρων πόρων και η παγκρεατίτιδα.
Η θεραπεία για τη χολολιθίαση περιλαμβάνει παρακολούθηση αν δεν υπάρχουν συμπτώματα ή χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης (χολοκυστεκτομή , με λαπαροσκοπική μέθοδο), σε περίπτωση που αύτη είναι συμπτωματική
Η χολοκυστίτιδα είναι η φλεγμονή της χοληδόχου κύστης και είναι η συχνότερη επιπλοκή της χολολιθίασης. Τα συνήθη συμπτώματα είναι οξύς πόνος, συχνά εντοπισμένος στην άνω δεξιά κοιλιακή χώρα, ναυτία και έμετος, πυρετός και δυσπεψία (φούσκωμα και δυσφορία μετά τα γεύματα).
Η θεραπεία μπορεί να είναι φαρμακευτική με αντιβιοτικά και παυσίπονα ή κατά προτίμηση χειρουργική μέσω αφαίρεσης της χοληδόχου κύστης (χολοκυστεκτομή), με λαπαροσκοπική μέθοδο.
Οι πολύποδες της χοληδόχου κύστης είναι ανώμαλες αναπτύξεις ιστού που προεξέχουν από την εσωτερική επιφάνεια (βλεννογόνος) της χοληδόχου κύστης. Είναι συνήθως ασυμπτωματικοί και συχνά ανιχνεύονται τυχαία κατά τη διάρκεια απεικονιστικών εξετάσεων για άλλους λόγους (π.χ. υπερηχογράφημα κοιλίας). Οι συχνότερα εμφανιζόμενοι πολύποδες της χοληδόχου κύστης είναι οι χοληστερινικοί, οι οποίοι προκαλούνται από συσσωματώματα χοληστερίνης που προσκολλώνται στον βλεννογόνο του οργάνου και ομοιάζουν με πολύποδες, γι’ αυτό και ονομάζονται «ψευδοπολύποδες». Οι αδενωματώδεις πολύποδες (αδενώματα χοληδόχου κύστης) από την άλλη , που είναι συνήθως μονήρεις, είναι αληθείς πολύποδες, καθώς εξορμώνται από τον βλεννογόνο της χοληδόχου κύστης και είναι υπερπλαστικές βλάβες με δυνατότητα να εξαλλαχτούν σε κακοήθεια (αδενοκαρκίνωμα της χοληδόχου κύστης). Η πιθανότητα αυτή αυξάνεται όσο αυξάνεται το μέγεθος ενός πολύποδα και ειδικότερα αν αυτό ξεπεράσει το 1 εκατοστό. Γι’ αυτό συνιστάται η παρακολούθησή τους με υπερηχογράφημα ετησίως και η αφαίρεσή τους (χολοκυστεκτομή με λαπαροσκοπική μέθοδο) όταν φτάσουν το κριτικό μέγεθος του 1 εκατοστού.
Διάφορες παθήσεις του παχέος και του λεπτού εντέρου μπορούν να αντιμετωπιστούν είτε με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, όπως η λαπαροσκόπηση, είτε με ανοιχτή χειρουργική επέμβαση. Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις περιλαμβάνουν:
Θεραπεία διάφορων παθήσεων του δέρματος και των μαλακών μορίων, μεταξύ άλλων:
Οι συγκεκριμένες διαδικασίες συνήθως πραγματοποιούνται στο ιατρείο υπό τοπική αναισθησία. Ωστόσο, σε περίπτωση μεγάλης ή πολύπλοκης αλλοίωσης, ενδέχεται να απαιτηθεί γενική αναισθησία.
Σε περιπτώσεις που η αφαίρεση του σπλήνα είναι απαραίτητη – όπως για παράδειγμα σε περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών, αιματολογικών παθήσεων και κακοήθων όγκων – η επέμβαση (σπληνεκτομή) μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με λαπαροσκοπική (ελάχιστα επεμβατική) μέθοδο, είτε με ανοικτή χειρουργική προσέγγιση, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς.
Σε περιπτώσεις που είναι απαραίτητη η λήψη βιοψίας λεμφαδένα για διαγνωστικούς σκοπούς, η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με λαπαροσκοπική (ελάχιστα επεμβατική) μέθοδο, είτε με ανοιχτή χειρουργική προσέγγιση, ανάλογα με τη θέση του λεμφαδένα.
Η περιτοναϊκή κάθαρση είναι μια από τις τεχνικές υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας στους ασθενείς τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Η περιτοναϊκή κάθαρση χρησιμοποιεί ως φίλτρο το περιτόναιο του ασθενούς. Σύμφωνα με αυτή την τεχνική, εισάγεται μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα ένα διάλυμα ηλεκτρολυτών. Για την επίτευξη αυτού είναι απαραίτητη η εξασφάλιση μιας μόνιμης και ασφαλούς προσπέλασης μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Αυτό επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση ενός περιτοναϊκού καθετήρα.
Ο καθετήρας περιτοναϊκής κάθαρσης τοποθετείται χειρουργικά είτε με ανοιχτή μέθοδο είτε λαπαροσκοπικά.
Πρόκειται για ένα μόνιμο σύστημα κεντρικής φλεβικής προσπέλασης, που μπορεί να τοποθετηθεί σε ασθενείς οι οποίοι χρειάζονται μακροχρόνια χορήγηση ενδοφλέβιας φαρμακευτικής θεραπείας, όπως για παράδειγμα η χορήγηση χημειοθεραπείας ή παρεντερικής σίτισης.
Ο καθετήρας τοποθετείται χειρουργικά υπό τοπική ή γενική αναισθησία, προσφέροντας ένα αξιόπιστο και άνετο τρόπο για τακτική ή συνεχόμενη πρόσβαση στο καρδιαγγειακό σύστημα, διευκολύνοντας θεραπείες και διαγνωστικές εξετάσεις.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Είμαστε εδώ για να σας υποστηρίξουμε, να ακούσουμε τα σχόλιά σας ή να προγραμματίσουμε το ραντεβού σας. Συμπληρώστε τη φόρμα και θα σας εξυπηρετήσουμε άμεσα, επιβεβαιώνοντας την επίσκεψή σας με τον ιατρό μας.
Αγίου Σπυρίδωνος 57, Efthyvoulou Building, 3025, Αγία Ζώνη, Λεμεσός
+357 25 250567
Δευτέρα - Παρασκευή 09:00 - 18:00
12k+ ratings on google
Αγίου Σπυρίδωνος 57, Efthyvoulou Building, 3025, Αγία Ζώνη, Λεμεσός
Δευτέρα - Πέμπτη 09:00 - 18:00 Παρασκευή 09:00 - 15:00
12k+ ratings on google
